به گزارش وبلاگستان مشرق، مسعود یارضوی با انتشار مطلبی در وبلاگ عبور نوشت:
* یکم: آقای عراقچی، سخنگوی وزارت خارجه از این خبر داده‌اند که بزودی یک خانم! جای ایشان را خواهد گرفت.
نمی‌دانم آیا دولتی‌ها و علی‌الخصوص رئیس جمهور محترم که هم شیخ‌الاسلام هستند و هم دیپلمات، حواسشان هست که دارند چه تصمیمی می‌گیرند؟!
زن، نماد لطافت و مهربانی و تربیت است نه نماد اعلام موضع دیپلماتیک، تهدید به دخالت نظامی و پاسخگویی به شیطنت‌های کاخ سفید و اروپا!
ضمن اینکه در مفهوم دیپلماسی و البته قدرت نرم، گذاشتن یک خانم در سمت سخنگویی وزارت خارجه جمهوری اسلامی، مثل این می‌ماند که آدمی که در یک محله ناامن زندگی می‌کند؛ وقتهای دعوا و بزن‌بزن، مامانش را بفرستد جلو!!!
خب آقای روحانی، خب آقای ظریف، خب آقایانی که بعضی‌هایتان به غلط، کلید حل مشکلات را در سیاست خارجی می‌جویید... متوجه هستید که این کار، غیر از یک پانتومیم ناموفق سیاسی هیچ چیز دیگری نیست؟!
جای آقای روحانی باشم، اقلّ‌کم می‌گذارم جوهر حکم تنفیذ خشک و قول 100 روزه‌ام به مردم برای حل پاره‌ای از مشکلات حل شود؛ آنوقت از این ایده‌های عجیب استقبال می‌کنم.
* دوم: امیدوارم آقای روحانی عزیز از سفر اخیر شاه عمان به ایران و دیدار خاصّش با مقام معظم رهبری درس‌های لازم را گرفته باشند.
امیدوارم آقای روحانی متوجه شده باشند که آمریکا جز برای انقلابیون و مقاومانی که بر آرمان‌های اسلام و انقلاب ایستادگی می‌کنند؛ ضرورتی نمی‌بیند که برای دیگران تره خرد کند. حتی اگر رئیس جمهور جدید باشند، حتی اگر قبای آبی می‌پوشند و حتی اگر در وقت و بی‌وقت در کلام دیگران "فرصت جدید" لقب می‌گیرند!
رفتن دوباره به راه احمدی‌نژاد و هاشمی در مذاکره با آمریکا، دم‌زدن منظوردار از پیام خاص 24 خرداد! (که دائم در حرف‌های آقای روحانی تکرار می‌شود) و همچنین ابراز ترس برخی نزدیکان دولت از تحریم‌های کم‌اثر آمریکا، نتیجه‌ای جز تکرار آنچه بر خاتمی و احمدی‌نژاد در سیاست خارجی رفت (و هیچکس به حرف‌های کرنش‌گرانه آنها وقعی ننهاد) برای آقای روحانی ندارد.
آقای روحانی وقتی در چشم مردم ایران و جهان عزیز و بزرگ می‌شود که راه مقاومت و ستیز با شیطان بزرگ را در پیش بگیرد و آنگاه است که آمریکا هم از ایشان حساب خواهد برد و برای یک آب‌خوردن ساده در منطقه و جهان؛ از ایشان هم واهمه خواهد داشت.
* سوم: تحلیل من این است که در زمینه تهدیدهای اخیر آمریکا، سوریه را خطر چندانی تهدید نمی‌کند.
آمریکا در حالتی که بخواهد جانب عقل را در نظر بگیرد، با دم شیر پهن شده در سوریه بازی نمی‌کند و پروپاگاندای حمله به سوریه کنسل می‌شود.
اما در حالت همیشه ممکن اما به شدت کم‌احتمال؛ یعنی به خرج دادن حماقت، اولاً که حمله آمریکا و متحدانش به سوریه کمتر از 10 روز طول خواهد کشید.
و ثانیاً آسیب‌هایی مثل شکست اسرائیل در جنگ‌های 33 روزه و 8 روزه دامنگیر آمریکا و متحدانش در این جنگ کم‌احتمال می‌شود.
همچنین مشاهدان هم با این تحلیل باید بدانند که آمریکا حتی در صورت به خرج دادن حماقت هم جرأت حمله گسترده به سوریه را ندارد و به چند موشکباران و بمباران معمولی ظرف همان 10 روز اشاره شده بسنده خواهد کرد.
و ایکاش در این اوضاع، وزارت خارجه و رئیس جمهور ما به جای تقلّا برای گذاشتن سخنگوی زن، 4 تا موضع انقلابی و حماسی درباره سوریه می‌گرفتند تا هم اوضاع بهتر بشود و هم ما اِنقدر دلمان برای سیدحسن نصرالله لبنانی، راه و بیراه تنگ نشود.
پ.ن: آمریکا اگر آدم حمله تمام‌عیار به سوریه بود؛ اولاً خیلی زودتر از این به سوریه حمله کرده بود؛ ثانیاً وعده پنجشنبه را برای حمله نمی‌داد!
